ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ

Συμπόσιο μυστικών γεύσεων


Κατ΄αρχάς μια διευκρίνιση :
Δεν έχω την ικανότητα του κριτή, ή του αξιολογητή, θεωρώντας τις δυο αυτές έννοιες επί της ουσίας τους.  Η πλέον των 30 χρόνων δραστηριοποίησή μου στον ''μαγευτικό'' χώρο της έρευνας (στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών ''ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ''), που σκοπό έχει την κατάκτηση της Γνώσης , η φύση της οποίας είναι ένα μυστήριο – άλλωστε αυτή είναι και η ομορφιά της- μου έχει δημιουργήσει την ισχυρή πεποίθηση ότι η Γνώση δεν κατακτείται παρά μόνο ''ψηλαφείται''  και ως εκ τούτου μόνο γνώμη , είμαστε σε θέση, να διαμορφώνουμε. Η προαναφερθείσα πεποίθηση μού δημιουργεί την λογική αντίληψη ότι κρίση, αξιολόγηση ή χαρακτηρισμό ''δικαιούνται'' να κάνουν αυτοί που κατέχουν τη γνώση, ''συνυπολογίζοντας'' ότι η παραγωγικότητα της ανθρώπινης νόησης είναι ισχυρά αλληλένδετη  με την βιωματική υποκειμενικότητα.

Κατά συνέπεια των προαναφερθέντων δεν μπορώ να εκφράσω τα ''συγχαρητήρια μου'' , γιατί και τούτα υποδηλώνουν – έστω και έμμεσα – κατά κάποιο τρόπο κρίση ή αξιολόγηση.

Αυτό που μπορώ να εκφράσω από νου και καρδιάς, σε κάθε έναν από τους Συντελεστές ξεχωριστά, αλλά και σε όλους μαζί, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Τους ευχαριστώ, γιατί ''κατάφεραν'' να ενσωματώσουν στο δικό τους  πανώριο  τοπίο, το συνολικό ''Τοπίο του Είναι'' μου, πιστεύω και όλων – του εντυπωσιακά μεγάλου πλήθους – θεατών, σε αρμονία ! Και λέω συμμετείχε το είναι μου, διότι καθόλη τη διάρκεια του γεγονότος, βρισκόταν σε πλήρη ισορροπία και σε έντονο βαθμό διεγερμένες οι δύο πλευρές της υπόστασής μου: ο Νους και η Καρδιά!

Τους ευχαριστώ, γιατί μου έδωσαν  τη δυνατότητα να παραβρεθώ, όχι σε μια θεατρική παράσταση, αλλά να συμμετάσχω σε ένα ΣΥΜΠΟΣΙΟ, στο οποίο γεύτηκα – μπορώ να πω – ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ, με στοιχεία πολύ βαθιά, μεγάλης έκτασης και μεγάλου ΚΑΛΛΟΥΣ.  

Τους ευχαριστώ πολύ, που με πυξίδα την καρδιά τους με οδήγησαν σε μια Όαση, πλούσια νοημάτων, μηνυμάτων και προτροπών. Σε μία Όαση όπου το είναι μου γεύτηκε  μελωδίες σαν πνοή του ανέμου, σαν θρόισμα  φύλλων, σαν κελάρισμα ρυακιού !

Τους ευχαριστώ, που με έκαναν να νιώσω ότι ΕΥΤΥΧΙΑ είναι ένα πανέμορφο λουλούδι, που φυτρώνει στον κήπο της ψυχής, και που ποτίζεται διαρκώς με τα δάκρυα της ΑΓΑΠΗΣ !

Τέλος, τους ευχαριστώ που μου θύμισαν ότι δεν υπάρχει “Ανώτερος Δρόμος” από εκείνον της  ΑΓΑΠΗΣ !
 
 Αθήνα, 08 Φεβρουαρίου 2008                                
                                                              
                                                                                   Βασίλης Μπελεσιώτης
                                                                                            Ερευνητής
                                                                                      ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος